اودیپ/ آندره ژید

هرگاه رد پای کسی را که آرامشم را گرفته بود دنبال کردم، به خودم رسیدم.

چرا که نبودی

چرا ﮐﻪ ﻧﺒﻮﺩﯼ،
ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ
ﺭﺍﺣﺖﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﺎﺩ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭﻣﯽﺁﻭَﺭﺩ
ﺩﺳﺖﻫﺎﯾﻢ ﯾﺦ ‌ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﮔﺮﻣﯽِ ﺟﯿﺐﻫﺎﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻩ ﻗﻨﺪﯾﻞِ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺒﻮﺩ
ﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﺩﺳﺖﻫﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺳﺖﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﮕﯿﺮﻡ
ﭼﺮﺍﮐﻪ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ

ﻣﺎﻣﻮﺕﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭﻣﯽﺁﻭَﺭﺩ.

"ﻟﯿﻼ ﮐﺮﺩﺑﭽﻪ"