گاهی اتفاقای کوچیک زندگی، باعث آشنایی با آدمی می‌شه که جایگاه بزرگی تو زندگیت پیدا می‌کنه
آدمی که روز تولدش، بهانه ای می‌شه که برای وجودش تو زندگیت، خدارو شکر کنی
آدمی که حضورش گاهی پررنگه و گاهی کمرنگ، اما حضورش تو قلبت همیشه پررنگه
آدمی که تاثیرش تو زندگیت، خیلی بیشتر از مدت دوستیتونِ
آدمی که چیزای زیادی ازش یاد گرفتی، بی‌اونکه خودش بدونه
آدمی که هروقت چشمت به متن زیبایی می‌خوره، یادش میفتی
آدمی که با وجودش، به محدودیت کلمات پی می‌بری
آدمی که فکر کردن بهش، باعث از بین رفتن ناراحتیات می‌شه
آدمی که طبق یک قانون ناگفته، هیچوقت باهم قهر نمی‌کنید
گاهی، از آدما بخاطر بودنشون تو زندگیتون تشکر کنید
ممنونم که هستی ...
پ.ن: این متن قرار نبود انقدر کلیشه ای، ساده و به قول یکی از دوستان، یادآور وبلاگ فنچ های 14 ساله باشه! به هر روی (!!) از دل برآمد، پس مجبور است بر دل نِشیند!
حضورت تو دنیا، خودش یه اتفاق خاصه ...